TRASZKA GRZEBIENIASTA



Traszka grzebieniasta jest przedstawicielem największego europejskiego gatunku traszek. Spokrewniona jest z żabami i ropuchami. Co roku, w porze godowej żyje przez pewien czas w wodzie.



TRYB ŻYCIA

Traszka grzebieniasta to właściwie "żaba z ogonem". Podobnie jak żaby należy do płazów, a zatem zwierząt, którym do życia potrzebny jest i ląd, i woda. Delikatna i porowata skóra traszki musi być wilgotna, dlatego zwierzę nie może żyć w suchym środowisku. W okresie kiedy żyje na lądzie, traszka ukrywa się w dzień między wilgotnymi kamieniami lub pod zwalonymi pniami drzew, porośniętymi mchem. Z kryjówki wychodzi w nocy i wyrusza na polowanie przez wilgotną trawę i butwiejące liście. Wiosną, w porze tarła ryb, traszka powraca do wody, gdzie pozostaje do późnego lata. Traszka jest zwierzęciem zmiennocieplnym, dlatego aktywna jest tylko wówczas, kiedy temperatura jej ciała jest wystarczająco wysoka. W lecie warunek ten zazwyczaj jest spełniony. W zimie, kiedy temperatura spada, traszka popada w stan odrętwienia.




ZIMOWE ODRĘTWIENIE


Traszka utrzymuje swoją temperaturę ciała przejmując ciepło z otoczenia. Jesienią, gdy temperatura zaczyna spadać, spowalniają się wszystkie funkcje w ciele traszki. Aby organizm nie został przeciążony, traszka popada w stan odrętwienia. I tak przeczekuje tę niesprzyjającą porę. Wraz z wzrostem temperatury otoczenia, odradzają się funkcje życiowe. Niektóre traszki zimują pod wodą, ale większość opuszcza jesienią wodę, wyszukuje różne szczeliny i otwory w wilgotnej ziemi lub wchodzi pod kamienie.

POŻYWIENIE


Traszka jest dość powolna. Podczas łowów zjada prawie wszystkie małe zwierzęta, które może schwytać i połknąć. Jeśli porusza się na lądzie, zbiera owady, robaki i mięczaki. W wodzie chwyta małe skorupiaki, jajka i kijanki żab, czasem i własne potomstwo. Na lądzie wyszukuje pokarm za pomocą wzroku i reaguje na najmniejszy ruch. Pod wodą polega na swym węchu i rozwiniętym systemie specjalnych, umiejscowionych na głowie i po bokach ciała komórek, które reagują na różne fale ciśnienia i drgania. Traszka najpierw namierza zdobycz, a później wyciąga ku niej swój lepki język, którym ją chwyta. Zęby traszki nie nadają się do gryzienia, służą tylko do mocnego chwycenia zdobyczy.

ROZMNAŻANIE

Pora godowa traszek przypada na wiosnę. Traszka opuszcza swą zimową kryjówkę i wraz ze wzrostem temperatury staje się coraz żwawsza, po czym udaje się do wody. W tym nowym środowisku samcom wyrasta grzebień, na grzbiecie, i na spodniej stronie płaskiego ogona. Grzebień ten odgrywa ważną rolę przy rytuałach godowych. Samiec machaniem ogona przekazuje samicy istotne sygnały zapachowe i dotyka ją, aby ją podniecić. Sam akt kopulacji odbywa się w interesujący sposób. Samiec umieszcza spermę w małym pojemniku, zwanym spermatoforem, który wypuszcza do wody. Samiczka podpływa do niego i wsuwa spermatofor do otworu na spodniej stronie swego ciała. Po zapłodnieniu samica składa 200-300 jaj, każde z nich ukrywa między liśćmi roślin wodnych. Po 3 tygodniach wykluwają się małe i prawie przejrzyste kijanki. Mają piórkowate skrzela, którymi pobierają tlen z wody. Kijanki powoli rosną i żywią się planktonem i małymi organizmami wodnymi.